Pod względem ideologicznym, z jednej strony wiarygodność uczyniła z kina sztukę nadzwyczaj informacyjną oraz zapewniała mu masowe audytorium; z drugiej strony, właśnie owo wrażenie autentyczności widowiska wyzwalało u pierwszych widzów kinematografu bezspornie niższego rzędu emocje, właściwe biernym obserwatorom rzeczywistych wypadków zajść ulicznych, pokrewne ąuasi-estetycznym quasi-sportowym emocjom widzów rzymskich cyrków czy też emocjom, jakich doznają współcześnie widzowie wyścigów samochodowych. Tę przyziemną widowiskowość, którą żywi się świadomość widza, np. że oglądana przez niego krew jest autentyczna, a katastrofy właśnie się dzieją, skomercjalizowała współczesna telewizja zachodnia, nadając reportaże z toczących się wojen i transmitując sensacyjne, krwawe dramaty życiowe.
