Ponieważ jednak każdy znak musi z konieczności mieć również obowiązujący go nośnik materialny, jednolitość strony materialnej i treści staje się jednym z podstawowych wskaźników dla sądzenia zarówno o znakach pojedynczych, jak i w ogóle o systemach znaków.Jednakże język nie jest mechanicznym zbiorem odrębnych znaków; zarówno treść, jak i wyrażenie w każdym języku stanowią zorganizowany system stosunków strukturalnych. Bez wahania zrównujemy „a” wypowiedziane i ,,a” zapisane graficznie, nie wskutek jakiegoś mistycznego podobieństwa między nimi, ale dlatego, ponieważ miejsce jednego „a” w ogólnym systemie fonemów danego języka odpowiada miejscu drugiego „a” w systemie grafemów.