Naturalny podział narracji filmowej na segmenty można porównać z podziałem przekazu inscenizacji teatralnej. Przekaz przedstawienia dzieli się na segmenty — akty, pooddzielane od siebie antraktami i opadaniem kurtyny. Jest to segmentacja jawna, w postaci przerw w czasie artystycznym. Kino współczesne od momentu uniezależnienia się od języka teatralnego i wypracowania własnego języka takiej segmentacji już nie zna (wyjątek stanowi taki np. przekaz filmowy jak serial; nawet jeżeli jego odcinki wyświetla się kolejno na wspólnym seansie, to powtarzane na początku każdego nowego odcinka napisy powodują przerwy w czasie narracji filmowej, analogiczne do antraktów teatralnych). Jednakże segmentacja tekstu teatralnego wyraża się w podziale nie tylko na akty, ale również na sceny.
