KINO MONTAŻOWE

Kino montażowe — i tu znowu muszę się powołać na Październik jako na przykład kla­syczny — było kinem zorientowanym na spe­cyficzny język filmowy. Owo świadome bu­dowanie języka filmowego dokonywało się pod bezpośrednim wpływem praw mowy ludzkiej oraz futurystycznych eksperymentów języko­wych, a w szczególności praktyki Majakowskie­go. W słynnej sekwencji, w której Kiereński wspina się po schodach, czysto słowna gra pod­wójnym znaczeniem leksykalnym wyrażenia „wspinać się do góry” (ros. podn’nat’sia po lestnice) staje się podstawą całego systemu ob­razów metaforycznych. Można pokazać także bezpośrednią korelację obrazowości Eisensteina i metaforyki Majakowskiego (ciekawe, że meta­fora Majakowskiego, jak to już niejednokrot­nie odnotowywano, oparta jest na wprowadza­nej do tkanki słownej zasadzie obrazowości malarskiej, graficznej i filmowej).