Samoopis wymaga metajęzyka. Na nim zasadza się matapoziom, na którym kultura buduje swój własny idealny autoportret. Autoportret kultury stanowi konieczny etap jej rozwoju, którego sens polega m.in. na tym, że sam fakt opisu deformuje przedmiot opisu w kierunku pełniejszej jego organizacji. Uzyskując gramatykę język wznosii się na wyższy szczebel organizacji strukturalnej w stosunku do stadium przedgramatycznego. Podobnie jak pojawienie się opisu gramatycznego jest faktem nie tylko w historii badań języka, lecz także w dziejach samego języka pojawienie się meta- opisu kultury świadczy nie tylko o postępie refleksji naukowej, lecz także o osiągnięciu przez samą kulturę pewnego stadium (a słuszniejsze byłoby spojrzenie na obydwa ,te zjawiska jako na różne aspekty jednolitego procesu).
Leave a Reply