Jest człowiekiem utalentowanym o Skłonnościach artystowskich, o szlachetnej powierzchowności (nie pozbawiony zresztą tej wyrafinowanej szlachetności właściwej szulerom). W sztuce dwudziestowiecznej sympatie dla bohatera, który tak nisko upadł moralnie można było żywić jedynie, obciążając odpowiedzialnością za jego zachowanie nie jego samego, lecz warunki społeczne. Pewną sugestię podobnego rozwiązania zawiera też omawiany film: nieprzypadkowo najbardziej zdecydowanie potępia Bertona młoda seniora Fassio — szlachetna patriotka, której mąż stał się ofiarą gestapo, a zarazem arystokratka, która nigdy nie zaznała troski o chleb powszedni i dla której filiżanka prawdziwej kawy — jaką z dumą proponuje jej Bertone — jest obrzydliwą lurą. Zdając sobie sprawę, jak bluźniercze jest to zestawienie ich obojga, odbiorca czuje doskonale, że szlachetny charakter tej kobiety nigdy nie został poddany poniżającym próbom, które dla Bertona stanowiły warunek codziennej egzystencji.
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply