Tekst fabularny — to wzajemne zwalczanie się pewnego porządku, klasyfikacji, modelu świata i ich zakłóceń. Jeden z poziomów jego struktury zasadza się na niemożliwości takich zakłóceń, inny odwrotnie — właśnie na niemożliwości nienaruszania ustanowionego systemu. W tym świetle bardziej zrozumiały staje saę rewolucjonizujący sens konstrukcji fabularnych i znaczenie, jakie mają one dla sztuki w ogolności. Fabuła artystyczna jako pierwiastek dynamiczny, o złożonej dialektyce, jeszcze bardziej komplikuje strukturalną istotę utworu.Fabuła — to następstwo znaczących elementów tekstu, przeciwstawionych w sposób dynamiczny jego budowie klasyfikacyjnej. Struktura świata stanowi wobec bohatera utworu system zakazów i hierarchię nieprzekraczalnych granic. Może to być na przykład „linia” oddzielająca dom od lasu w baśni czarodziejskiej, żywych od umarłych w mitach, szlachtę i gawiedź, bogactwo i nędzę itd.
