Tylko kino jedyne spośród sztuk operujących obrazami wizualnymi może zbudować podobiznę człowieka w postaci frazy rozmieszczonej w czasie. Badania psychologiczne nad percepcją malarstwa i rzeźby wykazują, że również tutaj spojrzenie nasze śiizga się po „tekście”, ustalając swoistą kolejność „czytania”. Jednakże podział na kadry wnosi do tego procesu coś zasadniczo nowego. Po pierwsze — porządek czytania narzuca się tu w sposób stanowczy i jednoznaczny, wytwarza się składnia. Po drugie — ten porządek podlega nie prawom mechanizmu psychofizjologicznego, lecz prawom języka danej sztuki i uzależniony jest od celu koncepcji artystycznej.
