Stąd później wywodzą się specyficzne trudności przekazywania środkami filmowymi czasu przeszłego i przyszłego, trybu warunkowego i innych irrealnych trybów narracji filmowej. Kino, zgodnie z naturą swojego materiału, zna tylko czas teraźniejszy, podobnie zresztą jak i inne sztuki posługujące się znakami przedstawiającymi. Na zagadnienie to w odniesieniu do teatru zwracał uwagę Dymitr S. Lichaczew. Emocjonalna wiara widza w prawdziwość pokazywanych na ekranie zjawisk wiąże kino z jednym z najbardziej istotnych problemów w historii kultury.
