Więcej nawet: właściwości te pozwalają upatrywać w filmie jeden z najistotniejszych komponentów intensywnie rozwijającego się obecnie metamechanizmu kultury współczesnej . Najbardziej wyraźne jest to w kinie. W dalszej części rozważań zajmiemy się tym, jaką rolę w przekształcaniu filmu w sztukę odegrała fantastyka, poczynając od filmów Georgesa Meliesa. Poczucie rzeczywistości, o którym teraz mówię, polega na czymś innym. Niezależnie od fantastyczności wydarzeń rozgrywanych na ekranie widz staje się ich naocznym świadkiem i jak gdyby współuczestnikiem. Dlatego, chociaż zdaje sobie sprawę z irrealnego charakteru przedstawianej akcji, to jednak emocjonalnie odbiera ją jak autentyczne wydarzenie . Stąd później wywodzą się specyficzne trudności przekazywania środkami filmowymi czasu przeszłego i przyszłego, trybu warunkowego i innych irrealnych trybów narracji filmowej.
