Na przykład na początku jednego z rozdziałów Eugeniusza Oniegina Aleksander Puszkin umieścił motto z Horacego „O rus!” (co znaczy „O, wsi!”), zakładając również odczytanie kalamburowe „O Ruś!”. Drugi sposób polega na współodniesieniu różnorodnych jednostek z różnych systemów. Daje się to porównać do tekstu makaronicznego, w którym na równych prawach używa się 'słów z różnych języków. W sztuce tendencja ta jest nadzwyczaj rozpowszechniona. Gdy udaje się nam uchwycić pewną prawidłowość strukturalną tekstu i gdy już nastawiamy się na określone oczekiwanie i zdaje się nam, że potrafimy przewidzieć następny element, autor zmienia nagle rodzaj prawidłowości (przechodzi na inny język i stawia nas przed koniecznością nowego konstruowania zasad strukturalnych organizacji tekstu.
