MAJĄC MOŻLIWOŚĆ

Po pierwsze, mając możliwości zbliżeń ki­no wprowadza dużą liczbę kadrów portreto­wych,’ale nie tylko. Zbliżenie w filmie kojarzy się z przyglądaniem się z bardzo bliskiej od­ległości. Rozpatrywanie zaś twarzy ludzkich z takiej właśnie odległości jest charakterystycz­ne dla świata dziecka bądź dla świata wybitnie intymnego. Tak więc kino przenosi nas świat, w którym wszystkie osoby — i przyja­ciele, i wrogowie — pozostają z widzem w re­lacji intymności, zażyłości obejmującej nie tyl­ko znajomość cech charakteru, ale i szczegółów wyglądu, aż po sieć żyłek czy zmarszczek na twarzy. drugie, w kinie w znacznie większe] mie­rze niż w teatrze odbiorca widzi nie tylko rolę, lecz także aktora. Na ekranie obserwuje on za­równo postać z właśnie wyświetlanego filmu, jak i obraz aktora znany mu z innych filmów i występujących tam zbliżeń.