Pierwszą połowę wieku XX cechują rewolucyjne przesunięcia w poszczególnych dziedzinach kultury, które spowodowały niebywałe wzmożenie ich specyfiki. Jeżeli w wieku XIX wyrażanie słowne odgrywało rolę systemu uniwersalnego, na którego kategorie przekładano wszelkie niewerbalne systemy artystyczne, a tekst słowny pełnił funkcję tekstu tekstów i swoistość każdej ze sztuk zaczynamy upatrywać właśnie w tym, eonie poddaje się przekładowi na język innej sztuki. Znamienne, że takie dążenie do odiębnośoi nie osłabia, lecz zdecydowanie wzajemne oddziaływanie iezyków różnych sztuk.Równocześnie zachodzi proces formowania się, jeżeli nie kultury światowej w ogóle, to przynajmniej ogólnoeuropejskiej, do której poszczególne kultury narodowe wchodzą jako odrębne „osobowości kulturowe”, występując w mej i jako części, i jako samodzielne światy.
