Podobnie jak w języku istnieją znaczenia właściwe ionemom — czyli znaczenia fonologiczne znaczenia właściwe morfemom — czyli znaczenia gramatyczne, oraz znaczenia właściwe słowom — czyli znaczenia leksykalne, tak samo kadr nie jest jedynym nosicielem znaczeń filmowych. Mają znaczenia również jednostki mniejsze detale kadru, oraz większe — ciągi następujących po sobie kadrów. Ale w tej hierarchii kadr — tu ponownie przychodzi na mysi analogia do słowa — jest podstawowym nosicielem znaczeń w języku filmowym. Stosunek semantyczny — stosunek znaku do oznaczanego przezeń zjawiska — jest w nim najbardziej uwypuklony. Kadr odgraniczony jest nie tylko w ciągu czasowym. Ma również granice przestrzenne; dla autorow są nimi brzegi taśmy filmowej dla widzów — krawędzie ekranu. Wszystko co znajduje się poza tymi granicami, jak gdyby me istnieje.
