W zależności od kierunku, w jakim zmierza artystyczny rozwój epoki — czy kino ciąży ku maksymalnej filmowości, czy zorientowane jest na wyrwanie się ze świata sztuki w sferę bezpośredniego życia — za znaczące będą uchodzić różne elementy języka filmowego.Zanim omówimy złożone sfunkcjonalizowane zastosowania takich lub innych elementów języka kina, zatrzymamy się na najbardziej typowych. Ponieważ, jak już zauważyliśmy, element znaczący zawsze stanowi zakłócenie pewnego oczekiwania („mechanizm rozróżnień”), po lewej stronie wynotujemy struktury oczekiwane, nieznaczące, a po prawej — ich znaczące naruszenie. Za pozycję wyjściową przyjmiemy punkt widzenia takiego wyimaginowanego widza, który nic nie wie o języku kina, a jego oczekiwania podyktowane są doświadczeniem życiowym (całkiem naturalne będzie dla niego oczekiwanie, by odbicia przedmiotów na ekranie zachowywały się tak samo jak te znane mu przedmioty w znanym świecie) lub zostały ukształtowane przez sztuki, które posługiwały się znakami ikonicznymi przed wynalezieniem kina (malarstwo, teatr).
