Dlatego wszelkie rozumienie w warunkach względnie rozbudowanego systemu semiotycznego ma charakter częściowy i przybliżony. Podkreślmy jednak, że pewien stopień niierozumienia nie może być zinterpretowany jedynie jako „szum” jako nieprzewidziany w schemacie idealnym szkodliwy skutek konstrukcyjnej niedoskonałości systemu. Wzrost nierozumienia lub wzrost nieadekwatności rozumienia może świadczyć o zakłóceniach technicznych w systemie komunikacyjnym, ale może też być wskaźnikiem większej złożoności tego systemu, jego zdolności do pełnienia bardziej skomplikowanych funkcji kulturowych. Gdybyśmy systemy komunikacji społecznej uporządkowali w jednym szeregu z punktu widzenia stopnia złożoności — od języka sygnalizacji ulicznej do języka poezji, przekonalibyśmy się, że wzrost niejednoznaczności dekodowania nie może być uznany wyłącznie za wadę techniczną danego typu komunikacji.
