Dlatego wszelkie rozumienie w warunkach względnie rozbudowanego systemu semiotycznego ma charakter częściowy i przybliżony. Podkreślmy jednak, że pewien stopień niierozumienia nie może być zinterpretowany jedynie jako „szum” jako nieprzewidziany w schemacie idealnym szkodliwy skutek konstrukcyjnej niedoskonałości systemu. Wzrost nierozumienia lub wzrost nieadekwatności rozumienia może świadczyć o zakłóceniach technicznych w systemie komunikacyjnym, ale może też być wskaźnikiem większej złożoności tego systemu, jego zdolności do pełnienia bardziej skomplikowanych funkcji kulturowych. Gdybyśmy systemy komunikacji społecznej uporządkowali w jednym szeregu z punktu widzenia stopnia złożoności — od języka sygnalizacji ulicznej do języka poezji, przekonalibyśmy się, że wzrost niejednoznaczności dekodowania nie może być uznany wyłącznie za wadę techniczną danego typu komunikacji.
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply