W programowym dla romantyzmu wierszu H. Heinego „Pora mi zmądrzeć, najwyższa pora…” tragedię miłości i śmierci osłabia ironiczny sposób teatralnej deklamacji, ale ironię tę usuwa się z kolei mówiąc, że namiętności teatralne kończą się autentyczną śmiercią. Niezależnie od tego, czy rzeczywistość opisuje się w terminach właściwych dla teatru, czy też teatr przy użyciu pojęć właściwych rzeczywistości, metajęzyk usuwa określoną stronę przedmiotu jako nie mającą znaczenia; opis w swoisty sposób unieważnia przedmiot.W filmie Andrzeja Wajdy Wszystko na sprzedaż, w którym osią konstrukcji jest problem relacji między językiem rzeczywistości a językiem filmowym, widzimy szyny kolejowe i śnieg zalany krwią. Następnie słyszymy polecenie: „Dublet!”, po czym asystent odświeża farbą z puszki czerwień na śniegu.
