W każdym języku forma tego lub innego wyrazu jest uwarunkowana historycznie. Niemniej, abstrahując od. historii języka i zapisując jakiś wyraz w różnych językach, zobaczymy, że sama możliwość wyrażania w tak różny sposób tego samego znaczenia dowodzi, iż w słowie nie ma żadnego koniecznego związku między treścią a wyrażę- niem.(Sfówfo jest najbardziej typowym i kulturowo znaczącym przypadkiem znaku umownego.. Znak przedstawiający lub ikoniczny zakłada,, że znaczeniu odpowiada jedyne, z natury ma właściwe wyrażenie. Najbardziej rozpowszechnionym przykładem takiego znaku jest rysunek. Możemy udowodnić, że w językach słowiańskich wzajemnie się zmieniały oznaczenia, pojęć „stuł” (krzesło) i „stoł” (stół): wyraz „stoł” z języka staroruskiego powinno się przetłumaczyć na współczesny język rosyjski — „to na czym się siedzi” (por. „prestoł” — tron), a polski „stół” (wymawia się „stuł”) tłumaczy- się na język rosyjski jako „stoł” (por. estoński „tool”).
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply