W KAŻDYM JĘZYKU

W każdym języ­ku forma tego lub innego wyrazu jest uwarun­kowana historycznie. Niemniej, abstrahując od. historii języka i zapisując jakiś wyraz w róż­nych językach, zobaczymy, że sama możliwość wyrażania w tak różny sposób tego samego znaczenia dowodzi, iż w słowie nie ma żadnego koniecznego związku między treścią a wyrażę- niem.(Sfówfo jest najbardziej typowym i kulturo­wo znaczącym przypadkiem znaku umownego.. Znak przedstawiający lub ikoniczny zakłada,, że znaczeniu odpowiada jedyne, z natury ma właściwe wyrażenie. Najbardziej rozpowszech­nionym przykładem takiego znaku jest rysu­nek. Możemy udowodnić, że w językach sło­wiańskich wzajemnie się zmieniały oznaczenia, pojęć „stuł” (krzesło) i „stoł” (stół): wyraz „stoł” z języka staroruskiego powinno się prze­tłumaczyć na współczesny język rosyjski — „to na czym się siedzi” (por. „prestoł” — tron), a polski „stół” (wymawia się „stuł”) tłumaczy- się na język rosyjski jako „stoł” (por. estoński „tool”).