Tylko w sztuce można doznawać przerażenia na widok dokonującego się okrucieństwa, a zarazem podziwiać mistrzowskie kreacje aktorów.Dwuaspektowy charakter percepcji sztuki prowadzi do tego, że im większe jest podobieństwo — bezpośrednie podobieństwo sztuki i życia — tym ostrzejsze równocześnie powinno być u widza poczucie jej umowości. Zapominając prawie, że ma przed sobą dzieło sztuki, odbiorca nigdy nie powinien o tym zapominać całkowicie. Sztuka jest zjawiskiem żywym i dialektycznie sprzecznym. A to wymaga z kolei jednakowej aktywności i jednakowej wartości działających w niej przeciwstawnych tendencji. Wielu przykładów dostarcza tutaj historia kina.
