Byłaby to sytuacja bez wyjścia, gdyby odebrana część komunikatu nie zawierała wskazówek co do sposobu, w jaki adresat powinien transformować swoją osobowość, aby poiać utraconą część komunikatu. Nieadekwatnóść uczestników aktu komunikacji przekształca więc sam ten akt z biernego przekazywania konfliktową, w której każda ze stron usiłuje przebudować świat semiotyczny drucie i strony według własnego wzoru jednocześnie jest zainteresowana zachowaniem swoistości partnera. Dążenie do zwiększenia semiotycznei różnorodności wewnątrz organizmu kultury sprawia, że każdy znaczący węzeł jej struktury zaczyna przejawiać tendencję do przekształcania się w swoistą „osobowość kulturową” — w zamknięty świat immanentny, odznaczający się własną organizacją strukturalno-semiotycz- ną, własną pamięcią, indywidualnym zachowaniem, zdolnościami intelektualnymi i mechanizmami samorozwoju.
