Zatem coś co w życiu jawi się spojrzeniu jako po prostu inny przedmiot, jako odrębny byt, to coś podczas przekształcania w rysunek staje się inną kombinacją tych samych elementów ekspresywnych. Pozwala to poznawać (systematyzować, zestawiać) rozmaite byty wyodrębniając w ich podobiznach elementy podobieństw i różnic. Dowolny wizerunek nie stanowi nierozkładalnego, spoistego bytu, lecz pewien zestaw strukturalnie zorganizowanych cech dyferenc jalnych, które łatwo dają się zestawiać i przeciwstawiać. Zestawienie wizualnego obrazu — iconu z nim samym, lecz w innym odcinku czasowym. W tym wypadku obraz również odbiera- my jako zestaw cech różnicujących, ale dla zestawienia i przeciwstawienia wariantów bierzemy nie obrazy różnych obiektów, ale zmianę ten typ znaczeniowych rozróżnień stanowi podstawę semantyki filmowej.
