Krając owo obrzydliwe danie przy użyciu noża i widelca, wysysając gwoździe niczym kosteczki, zjadając sznurówki jak spaghetti, Charlie — poszukiwacz złota demonstruje najwytworniejsze maniery. Jednakże gdy staje się milionerem oglądamy człowieka w luksusowym futrze lub smokingu, który zachowuje się jak łazęga, drapie się, napycha sobie usta, mlaska. Sens takiej gry polega na tym, że bohater w obydwu wypadkach jawi się nam jako przebieraniec. Raz — jest to człowiek światowy przebrany za włóczęgę, drugim razem — włóczęga przebrany za człowieka z wyższych sfer. Każda z hipostaz przebranego Charliego dyktuje własne normy zachowania i właściwy sobie typ oczekiwań ze strony widzów. Relacja „bohater — kostium” stwarza sytuacje komiczne, lecz może być również źródłem innych znaczeń. W zakończeniu Gorączki złota Charlie-milioner spotyka na statku dziewczynę, która odrzuciła jego miłość w osadzie poszukiwaczy złota, a obecnie podróżuje w kajucie trzeoiej klasy pośród tułającej się po świecie hiedoty. W wytwornym pasażerze nie poznaje ona swego byłego wielbiciela.
