Rozróżniając w kadrze kategorie obiektu i modusu, będziemy od tej pory zawsze mieli na uwadze ich względność oraz zdolność do wzajemnej wymiany w przekazie artystycznym. Rozpatrzmy to najpierw na przykładzie pojedynczej fotografii. Jej odpowiednikiem na taśmie filmowej będzie klatka. Otóż już tutaj napotykamy kompozycję. Obiekty wchodzą we wzajemne stosunki wytwarzając pewną relację znaczącą, której semantyka nie sprowadza się do mechanicznej sumy znaczeń poszczególnych obiektów. W tym sensie Sergiej Eisenstein mówił o kompozycji kadru jako o montażu. Najczęściej spotykamy się z rozmaitymi obiektami zestawionymi w jednym modusie, co właśnie czyni z niego aktywnego nosiciela znaczeń. Tak na niektórych płótnach malarskich oświetlenie staje się elementem bardziej znaczącym niż wyobrażenie przedmiotów. Wyodrębniając modusy, wiążące ze sobą figury i rzeczy wewnątrz klatki filmowej lub przeciwstawiające je sobie, można uzyskać charakterystyki najbardziej ważkich znaczeniowo elementów tekstu.
