Repetycja artystyczna różni się od nieartystycznej tym, że utożsamienie lub przeciwstawienie elementów osiąga się tutaj za cenę pewnego — czasami bardzo znacznego — wysiłku, również emocjonalnego. Ich głębokie sensy ujawniają się w wyniku przebudowy wyobrażeń: coś jednakowego okazuje się czymś odmiennym, i odwrotnie. Poza tym aspekty formalne i treściowe (modus i obiekt), które tak precyzyjnie rozgranicza logika, w tekście artystycznym podlegają jednocześnie rozdzieleniu i zamianie miejscami. Tak na przykład rozwarte, krzyczące usta same w sobie nie są modusem, lecz obiektem. Ale w zestawieniu tych trzech kadrów (nr 215, 218, 219) występują już jako element gramatyczny, występuje tu rodzaj związku zgody jednorodnych członów zdania. Przykładem konfliktu strukturalnego, który właściwy jest repetycji artystycznej d czyni z niej złożone zjawisko dialektyczne — i znacznie bardziej pojemne semantycznie niż powtórzenie nieartystyczne — mogą być słynne kadry „budzącego się lwa” (il. 4) z Pancernika Potiomkina.
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply