Przykładowo — przedmioty ukazane w zbliżeniu odbiera się jako metafory (w języku naturalnym występowałyby one jako metonimie). Taką właśnie rolę pełnią zdjęcia zdeformowane, np. gwałtowne powiększenie wyciągniętej ku widowni ręki. W latach dwudziestych kino radzieckie odkryło, że kadry montażowe zdolne są do przekształcania obrazów przedmiotów w język pojęć abstrakcyjnych. Całą serię tego typu eksperymentów zaproponował Siergiej Eisenstein w Październiku.Jeżeli punkty widzenia, przesunięcia i zniekształcona fotografia zdumiewają nas właśnie- dlatego, że dotyczą fotografii, to dla sztuk plastycznych, takich jak np. grafika, wydają się one środkami zwykłymi, a nawet tradycyjnymi. Co więcej: kino — właśnie dlatego, że jest opowiadaniem — dysponuje środkiem, który jest czymś naturalnym w tekście słownym, ale stanowi unikat w świecie sztuk plastycznych.
