PUNKTY WIDZENIA

Przykładowo — przedmioty ukazane w zbliżeniu odbiera się jako metafory (w języku naturalnym występowałyby one jako metonimie). Taką właśnie rolę pełnią zdjęcia zdeformowane, np. gwałtowne powiększenie wyciągniętej ku widowni ręki. W latach dwu­dziestych kino radzieckie odkryło, że kadry montażowe zdolne są do przekształcania ob­razów przedmiotów w język pojęć abstrakcyj­nych. Całą serię tego typu eksperymentów za­proponował Siergiej Eisenstein w Październiku.Jeżeli punkty widzenia, przesunięcia i znie­kształcona fotografia zdumiewają nas właśnie- dlatego, że dotyczą fotografii, to dla sztuk plas­tycznych, takich jak np. grafika, wydają się one środkami zwykłymi, a nawet tradycyjny­mi. Co więcej: kino — właśnie dlatego, że jest opowiadaniem — dysponuje środkiem, który jest czymś naturalnym w tekście słownym, ale stanowi unikat w świecie sztuk plastycznych.