POZA ŚWIATEM FILMU

Nie jest więc przypadkiem, że właśnie w tym epi­zodzie człowiek spoza świata filmu, widz mówi o   tym, że zmarły artysta jeszcze za życia stał się legendą i mitem, i czy wobec tego człowiek taki w ogóle mógł istnieć. Właśnie ta wypo­wiedź razem z pokazaną na ekranie twarzą mówiącego staje się ową rzeczywistością poza- tekstową, której ekwiwalentem jest ten cały skomplikowany film, staje się ona znacze­niem taśmy filmowej. Bez niej film pozo­stałby tworem pośrednim między laboratoryj­nym eksperymentem z zakresu semiotyki ki­na a sensacyjnym pokazem tajemnic z prywat­nego życia wielkich gwiazd, w rodzaju Prywat­nego życia (1962) Louisa Malle’a. Podobnie interesujące jest rozwiązanie barw­ne w filmie Andrzeja Tarkowskiego Andriej Rublow (1967). Reżyser stworzył oryginalną kompozycję artystyczną, która nas zaskakuje, a jednocześnie sprawia wrażenie całkowicie na­turalnej.