Powiększenie przedmiotu (zbliżenie się do niego obserwatora) nie łączy się z zamianą całości przez część, jak to się zdarza w kinie. Istotne jest coś jeszcze: w świecie rzeczywistym przedmiot wprawdzie powiększa się .przy zbliżaniu się, ale kurczy się pole widzenia obserwatora, natomiast przy oddalaniu się od obiektu — rozszerza się pole widzenia. Z kolei w kinie — a jest to jedna z podstawowych właściwości jego języka — pole widzenia ma wielkość stałą. Pole ekranu nie może się zmniejszać lub zwiększać. Właśnie powiększanie się elementów przy zbliżaniu do nich kamery w połączeniu z niezmienną wielkością widzianej przestrzeni (co prowadzi do tego, że części przedmiotu okazują się obcięte przez krawędzie ekranu) stanowi o swoistości zbliżeń w kinie. Fakt ten pozwala zrozumieć znaczenie granic kadru jako szczególnej konstruktywnej kategorii przestrzeni artystycznej w kinie.
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply