PARA, NIE PARA

Cel dydaktyczny: spostrzeganie nieznacznych różnic w wyglądzie. Utrwalanie pojęcia para. Pomoce: po dwie pary przedmiotów parzy­stych, np. rękawiczki, pantofle, skarpety itp. różniące się od siebie wielkością lub kolorem (np. jedna para dużych pantoili, jedna — małych). Przebieg zabawy: Dwoje dzieci staje naprzeciw siebie. Do­rosły jednemu i drugiemu wręcza 2 tego samego rodzaju przedmio­ty, ale nie od pary. Na hasło dorosłego: hop — dzieci odwracają się do siebie plecami i każde bierze do jednej i drugiej ręki po jednym wręczonym uprzednio przedmiocie. Na drugie hasło — hop — dzieci odwracają się do siebie przodem i wyciągają do siebie prawe ręce. Jeśli w obu prawych rękach znajdują się przedmioty od pary — dzieci wołają radośnie: do pary! udało się! Jeśli para się nie do­brała — powtarza się raz jeszcze całą zabawę. Podobnie postępuje się z innymi przedmiotami parzystymi.