Robi rzecz nieoczekiwaną, dopóki tym manewrem nie odwróci uwagi publiczności od obiektywnego faktu i nie skoncentruje jej znów na sobie. A potem odzyskuje dawny charakter”. Bardzo trafnie uchwycono tu tę grę z oczekiwaniem publiczności, ową nieustanną oscylację między prowokowaniem oczekiwań, a ich niszczeniem, która leży u podstaw niesłabnącej informacyjności tekstu.Przykładem podobnej gry z wypadaniem z roli i wchodzeniem w nią są z reguły kreacje Marcello Mastroianniego. W filmie Osiem i pół głównemu bohaterowi przez cały czas towarzyszą różne projekcje jego osobowości — sceny z dzieciństwa, odzwierciedlenia jego natury w postaciach różnych kobiet, sny i twórczość. Odbicia te nie są identyczne, ale są utożsamiane.
