OBRAZ ŚWIATA ZEWNĘTRZNEGO

Ponie­waż obraz świata zewnętrznego w przekładzie na teksty jakiegoś języka podlega modelują­cej presji tego języka, system jako organizm całościowy otrzymuje do swojej dyspozycji ca­ły zestaw modeli dla każdego przedmiotu ze­wnętrznego, przez co rekompensuje braki swo­jej informacji o nim. Im silniejsza jest specy­fika jakiegoś języka (jej wyrazem jest m.in. wzrastająca trudność przekładu jego tekstów na inne języki), tym większa swoistość cechuje jego sposób modelowania, a zatem — tym pożyteczniejszy będzie on dla systemu w ca­łości. Właściwą sobie stereoskopię osiiąga kultura nie tylko przez wielojęzyczność. W miarę kom­plikowania się struktury osobowości nadawcy i odbiorcy, w miarę indywidualizacji zasobu kodów, które składają się na treść świadomości jednostki, twierdzenie, że nadawca i odbiorca komunikatu posługują się tym samym języ­kiem, staje się coraz mniej słuszne.