Aby to zrozumieć, należy zwrócić uwagę na pewną osobliwość, która stanowi nienaruszalne prawo super skomplikowanych systemów typu cybernetycznego: trwałość całości wzrasta wraz ze wzrostem wewnętrznej różnorodności, systemu. Różnorodność zaś związana jest z tym, że elementy systemu równocześnie i specjalizują się jako jego części, i uzyskują wzrastającą autonomię jako samodzielne twory strukturalne. Ale na tym sprawa się nie kończy. Z punktu widzenia całości owe autonomiczne „dla siebie elementy systemu występują jako jednakowe i całkowicie wzajemnie zamienialne. Tutaj jednak zaczyna działać nowy mechanizm- naturalny „rozrzut” wariantów w przyrodzie sprawia, że elementy, pod względem strukturalnym jednakowe, realizują się w postaci wariantów.
