Kończąc rozważania na temat tych dwóch typów znaków, odnotujmy jeszcze jedną ich właściwość: znaki przedstawiające odbieramy zazwyczaj jako „w mniejszym stopniu znaki” niż słowa. Dlatego przeciwstawiają się one słowu także w opozycji: „mogą być narzędziem oszustwa — nie mogą być narzędziem oszustwa”, w myśl znanego porzekadła: „lepiej jeden raz zobaczyć, niż sto razy usłyszeć”. Słowo może być zarówno prawdziwe, jak fałszywe, a rysunek przeciwstawia się mu od tej strony w takim samym stopniu, w jakim świadomość współczesna przeciwstawia rysunkowi fotografię.Między znakami przedstawiającymi i umownymi zachodzi jeszcze jedna, istotna dla nas jróżnica: znaki umowne łatwo podlegają synta- gmatyzacji, układają się w szeregi. Formalny charakter ich planu wyrażenia sprzyja wyodrębnianiu elementów gramatycznych, elementów, których funkcja polega na zapewnianiu prawidłowych, z punktu widzenia danego systemu językowego, połączeń słów w zdania.
