Należało je więc uwolnić od tej zależności i podporządkować prawom twórczości. Nieprzypadkowo każde nowe udoskonalenie techniczne, zanim stanie się faktem sztuki, musi zostać uwolnione od technicznego automatyzmu. Dopóki kolor był ograniczony możliwościami technicznymi taśmy filmowej i znajdował się poza zasięgiem artystycznego wyboru — nie był faktem artystycznym. Początkowo kolor zawężał, a nie poszerzał zakres możliwości, spośród których reżyser wybierał rozwiązania. Dopiero gdy zyskał autonomiczność (np. literacki obraz „czarnego słońca”), każdorazowo podlegając wyborowi ,i koncepcji reżysera, został wprowadzony do sfery sztuki.
Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply