Kadrowi czarno-białemu można przeciwstawić kadry dwukolorowe o różnym zabarwieniu (może odgrywać rolę również ich intensywność) oraz wielobarwne, oferujące rozmaite i nader bogate możliwości kolorystyczne. Rzecz jasna, różnorakie kombinacje tych możliwości, nawet w obrębie jednego poziomu, dają reżyserowi ogromną ilość środków wyrazowych. Ale na tym lista poziomów języka filmowego nie może być zamknięta.Elementem języka filmowego może być dowolna jednostka tekstu (wizualno-obrazowa, graficzna lub dźwiękowa), która ma alternatywę chociażby w postaci nieużycia jej samej i przez to pojawia się w tekście nie automatycznie, lecz w powiązaniu z pewnym znaczeniem. Przy tym jest rzeczą niezbędną, aby zarówno użycie jej, jak i rezygnację z jej użycia cechował jakiś uchwytny porządek (rytm).
